Alkoholizm - Pomoc

Roz­pa­mię­tu­jąc prze­szłość i pędząc ku przy­szło­ści zapo­mi­nany, że ist­nieje jakieś „tu i teraz” – twier­dzi Eckhart Tolle, autor best­sel­lera „Potęga teraź­niej­szo­ści”.  Jeśli nie uświa­do­mimy sobie naszego ist­nie­nia, naszej obec­no­ści w ciele, nigdy nie będziemy szczę­śliwi.  A prze­cież tak łatwo spra­wić, aby było ina­czej.
Eckhart Tolle:   Ludzki umysł cha­rak­te­ry­zuje się pewną dys­funk­cją, nazwał­bym to nawet sza­leń­stwem – by się o tym prze­ko­nać, wystar­czy przyj­rzeć się histo­rii XX wieku. Myślę, że czeka nas wkrótce zmiana świa­do­mo­ści.   
La Van­gu­ar­dia:  Na czym polega ta indy­wi­du­alna zmiana świa­do­mo­ści, która ma przy­nieść glo­balną trans­for­ma­cję?

Na uświa­do­mie­niu sobie, że w naszych umy­słach jest głos, który bez­u­stan­nie do nas mówi, a my możemy pro­wa­dzić z nim wewnętrzny dia­log. Psy­cho­lo­go­wie mówią, że 98 proc. naszych codzien­nych reflek­sji to powta­rza­nie sta­rych myśli. Więk­szość ludzi iden­ty­fi­kuje się z tym gło­sem, sądzą, że ten głos to oni sami.
A tym­cza­sem kim jeste­śmy? Świa­do­mość tego, że ist­nieję, świa­do­mość „ja”, wypływa z moich myśli, z wewnętrz­nego głosu opo­wia­da­ją­cego mi moją oso­bi­stą histo­rię i z war­to­ści, z któ­rymi się iden­ty­fi­kuję.
Jed­nak poza tym sztucz­nym gło­sem ist­nieje inny, dużo głęb­szy, ale stra­ci­li­śmy z nim kon­takt. Nie jeste­śmy zatem zbio­rem uczuć i doświad­czeń? Iden­ty­fi­ku­jemy się z prze­szło­ścią i wyobra­żamy sobie sie­bie w przy­szło­ści.
Nasz umysł bez­u­stan­nie sku­piony jest na następ­nej chwili:   
co będzie za godzinę,   za mie­siąc, za pięć lat.
Żyjemy sta­ra­jąc się dotrzeć do następ­nego momentu.  To zada­nie stało się naszym „men­tal­nym przy­ka­za­niem”, które każe nam żyć w sta­nie wiecz­nego braku satys­fak­cji, bo nie pozwala na reali­za­cję tego, co w życiu naj­waż­niej­sze: chwili obec­nej.
Jak zmie­nić to „men­talne przy­ka­za­nie”?
Pierw­szym kro­kiem powinno być uświa­do­mie­nie sobie, że w mojej gło­wie ist­nieje głos, który w rze­czy­wi­sto­ści jest jedy­nie starą powta­rza­jącą się myślą.
Następ­nie trzeba zdać sobie sprawę z naszej rela­cji z chwilą obecną, czyli zapy­tać wie­lo­krot­nie w ciągu dnia samego sie­bie, jaki jest mój sto­su­nek do „tu i teraz”: 
czy trak­tuję ten moment jak swo­jego przy­ja­ciela, czy jak wroga? (…)
Ist­nieją dwie moż­li­wo­ści:
albo znaj­duję się w opo­zy­cji do chwili obec­nej (nie jestem zado­wo­lony z tego, gdzie jestem, to nie powinno się zda­rzyć, nie podoba mi się to, co robię),
albo służy mi ona do tego, by przejść do następ­nego momentu, w któ­rym chciał­bym być.
W ten spo­sób trwo­nimy życie. Mając świa­do­mość, jak ważna jest teraź­niej­szość, mam moż­li­wość uczy­nie­nia z niej swo­jego przy­ja­ciela. Życie to wła­śnie chwila obecna, nego­wa­nie tego to wystę­po­wa­nie prze­ciwko życiu.
E.Tolle Potęga teraźniejszości

.....
     UWAŻNOŚĆ
                      .....


Uważność można ćwiczyć w każdej chwili, wszędzie, podczas robienia czegokolwiek. To po prostu świadome zwracanie uwagi na aktualny moment, bez oceniania, bez przywiązywania się (wkręcania). Wszystkie umiejętności uważności wymagają praktyki. Na początku może to być bardzo trudne. Skupienie umysłu może wymagać wiele energii/czasu. Dekoncentracja może zdarzać się często i bardzo łatwo uznać po paru minutach ćwiczeń, że się nie udało i będę robić, co innego. Najważniejsze to próbować i się nie zniechęcać. Jeśli pojawiają się myśli:

to głupie, nie mam na to czasu, co mi to da? nie umiem tego robić! nie potrafię się wyciszyć ! nie mogę się skupić! itd.

Zauważamy, że to tylko myśli i wracamy do ćwiczenia, robimy tak za każdym razem, nie oceniamy tego, że myśli się pojawiają, jest to całkowicie naturalne.
Samo zauważenie myśli, też jest ćwiczeniem uważności. Nie da się ćwiczenia uważności zrobić źle.